Çiftçi, tohumlarını ekmek için serper.

Tohumların bir kısmı yol kenarına dağılır. Ayak altında çiğnenir ve kuşlar tarafından yenir.

Bazıları kayalıklara düşer. Tohumlar filizlense de susuzluktan kururlar.

Bazı tohumlar dikenlerin arasına düşer. Dikenler tohumların büyümesine fırsat vermez.

Bazı tohumlar da iyi toprağa düşer. Tohumlar büyüdüklerinde bolca ürün verirler.

İşte insanlar da tohumlar gibidir fakat bir farkla…

Yol kenarına düşen tohumlar, sözü işitip anlayan insanlara benzer, çok aceleci ve sabırsızdırlar.

Kayalara düşen tohumlar, bilgiyi kabul ederler ama kök salamadıkları için bir süre inanırlar, kendilerini değiştirecek olgunluğa erişmeden de vazgeçerler.

Dikenlerin arasına düşen tohumlar, bilgiyi kabul ederler ama hırs ve egoları içinde boğulmuş olanlardır. Bir türlü dünya gerçekliğinden vazgeçemezler.

Toprağa düşen tohumlar ise, bilgiyi idrak eden ve bu bilgileri hayatlarında kullanarak, bilgiyi bilgeliğe dönüştürenlerdir.

Tohum aynı tohum fakat nereye düştüğü çok önemli. Şimdi sen de bir bak bakalım kurumayı mı bekliyorsun? Yoksa kuşlar tarafından yenmeyi mi?

İnsanlarla tohumlar arasındaki farka gelince, seni oraya buraya serpen biri yok… Seçimlerini sen yaptın ve ÖZ’ünle kavuşabilecek yolu da bulabilirsin. Tohum yapamaz belki ama SEN, düştüğün yerden kalkıp kendini iyi toprağa yerleştirebilirsin. Bunun için öncelikle ÖZ’üne güven, hayatına güven. Sana en iyi karşılığı verecektir.

Bilgiyi, bilgeliğe dönüştürme zamanı gelmedi mi?

Değişime inan, hayatını dönüştür. Müzik bunun için en güçlü araçtır. Parmaklarından dökülen nağmeler SEN’den ÖZ’üne bir KÖPRÜ kurar.

İşte biz o KÖPRÜ’de elinden tutacak olanlarız.

İzmir, 25.02.2021